Σελ.67-73



Υπάρχει ελπίδα

Είναι όμορφο κι ενθαρρυντικό
στο νέο μου ποίημα
 υπάρχει ελπίδα ίσως γι' αυτό.
Ελπίδα για την αγάπη
για τον έρωτα τη ζωή.

Ας δούμε την ιστορία της ρίζας αυτής.
Αν ήταν στην πέτρα
Θα 'χαν φυτρώσει πάνω της λουλούδια.
Αν ήταν στη μουσική
Οι στίχοι της θα ήταν αίσια τραγούδια.

Αν ήταν στο δάκρυ
Της αγάπης που υπομένει θα ‘ταν το μαντήλι.
Αν ήταν της ψυχής
Ανάσα θα 'χαν και φιλί τα έρημα χείλη.

Αν ήταν στον πόνο
Σε μια πληγή ανοιχτή κανείς δε θα πονούσε.
Αν ήταν απόσταγμα καρπού
Κόρη του έβδομου ουρανού γλυκά θα μας μεθούσε.

Αν ήταν της βροχής
Μες στο ουράνιο τόξο τις στάλες θα 'χε πλέξει.
Αν ήταν έστω μια λέξη
Τ' όνομά της μοναχά θα 'χε πάλι διαλέξει.

Αν ήταν η καλή αρχή
Πριν την άσχημη στιγμή το τέλος θα σταματούσε.
Αν ήταν άστρο της ευχής
Μες στη σκέψη του ποιητή την πένα θ' ακουμπούσε.
Αν ήταν σε μία συμβουλή
Η τρέλα θα χανότανε στο χάος θα γυρνούσε.
Αν ήταν της Ειρήνης η πνοή
Δε θα ζούσε ανάμεσά μας του πολέμου η απειλή.

Αν ήταν άγγελος φρουρός
Μες στου ονείρου τον παλμό θα πέθαινε ο εφιάλτης.
Αν ήταν μέρος στο κορμί
Στα σύννεφα που επιθυμεί θα 'χε στρωμένη κλίνη.
Αν ήταν ολόγιομο φεγγάρι
Το σκοτάδι της νύχτας θα 'χε ασημένια χάρη.

Στη χώρα των ονείρων αν ήταν αερικό
όνομα των ηπείρων θα 'ταν το σ' αγαπώ.
Τη δόξασαν την ύμνησαν ως πολύτιμο φυλαχτό
οι άνθρωποι την έκρυψαν μέσα τους μυστικό.

Με αγγελικές πνοές δεμένο
το πέπλο σου ελπίδα ακολουθώ
μπροστά μου εσύ ξοπίσω εγώ
δρόμους ν' ανοίγεις μη χαθώ.

Αναρωτήθηκες ποτέ από πού προήλθε αυτή η λέξη;
Μια λέξη που θα σε ξάφνιαζε σαν διαπιστώσεις
τις αξίες που μπορεί να χωρέσει._




Όλες οι ώρες μου εσύ

Όταν οι ώρες μου γεμίζουν πλημμυρίζουν το μυαλό
και σ’ εσένα δε μ' αφήνουνε να ‘ρθω
με πιάνει πανικός.

Όταν με λόγια δε χορταίνω να σου πω το σ' αγαπώ
και με πνίγει ένας κόμπος στο λαιμό
δε θέλω ούτε να ζω.

Όταν απ' τη ζωή μου λείπεις και το χρόνο σπαταλώ
από εδώ θέλω να φύγω
να εξαφανιστώ.

Όταν το πάθος δραπετεύει, κλέβοντάς μου την καρδιά
ξέρω πάντα πως γυρίζει
με τα χέρια αδειανά.

Όταν γράφω τέτοια λόγια που σ’ αγγίζουν την ψυχή
κράτησέ τα φυλαχτό σου
μέσα τους κρύβουν ζωή.

Όταν οι νύχτες δεν περνάνε και για σένα όλα μιλάνε
τότε έρχεσαι εσύ
και οι ώρες μου κυλάνε.

Όταν οι ώρες μου δεν είσαι εσύ
μακριά σου δεν υπάρχω
αισθάνομαι μισή._



Πήρα τ' όνειρά μας κι έφυγα

Ωραίο μου ποίημα
γλυκό ξενύχτι ερωτικό
στο βλέμμα των ματιών μου.
Λέξεις τυπώνονται
και σου εξηγούν
με ανυπομονησία
τα λόγια σου είναι περιττά
σ' αυτήν την ιστορία.
 
Τρελό μεθύσι λέξεων
και αντιπαραθέσεων
σαν άνεμος καταστροφής
που όλα τα συνεπαίρνει.

Άνθρωπέ μου μην ξεχνάς
πόσες είναι οι φωνές
που μιλούν στη λογική σου;
Άραγε μέσα τι κρύβεις
στα σοκάκια της ψυχής σου;

Σ' εκείνον τον μεγάλο ωκεανό
μόνος πώς κολυμπάς;
Υπάρχουν ανοιχτές πληγές
πολλές και θα πονάς.

Μεγάλη κουβέντα
περιμένει τη λύτρωση
έρχονται οι ώρες των επιλόγων
άγρυπνα μάτια σπασμένη ηχώ.

Εικόνες ξεπροβάλλουν
περασμένες στο παρόν
σ' άλλη διάσταση στο φως.

Ομίχλη μου έκλεινε το δρόμο
μ’ εμπόδιζε σ' εσένα να γυρίσω.
Απόγνωσης φώναζαν σημάδια
τα όνειρά μας πήρα κι έφυγα
μακριά σου για να ζήσω.

Μα όλος ο κόσμος σου
ζεστά μ' αγκαλιάζει
με το χάδι η σκιά σου
μυρώνει το κορμί μου.
Η αγνή αγάπη
που μου έδωσες στενάζει
παραβιάζοντας
το σύμπαν της ζωής μου.

Ο έρωτας μας κρέμεται
στην άκρη μιας κλωστής
είμαι ακόμη εδώ λοιπόν
κι εσένα περιμένω.
Μια μελωμένη εποχή
να ξημερώσει αναμένω.

Ν' αλλάξει χτύπους της καρδιάς
ν' αλλάξει πεπρωμένο._



Ως τον ουρανό

Τον Αύγουστο θέλω να πιάσω ουρανό
να αγγίξω θέλω ακόμη το φεγγάρι
στα μάτια σου μπροστά για να σταθώ
από τα χείλη που αγαπώ θέλω μια χάρη.

Το αντίο ποτέ μη μου ψελλίσουν
μόνο γλυκά φιλιά να ζητούν από μένα
την καρδιά μου στα δύο να μη σχίσουν
και γυρίσω ξανά στα περασμένα.

Αυτό το βράδυ θα κάνω πάλι μιαν ευχή
τ' όνειρο που ζω ποτέ μην τελειώσει
μόνιμα κατοικώ στη δική σου την ψυχή
η αγάπη που σου έχω φως να σου δώσει.

Σκοτάδι μη δεις ποτέ πια στα όνειρά σου
στα μάτια σου ξανά το δάκρυ μη φανεί
χεριών μου στήριγμα να 'χεις στα δικά σου
η αγάπη μας αυτή δε θα μείνει ορφανή.

Έδωσα πιο πολλά απ' ότι είχα να δώσω
και μια ζωή ακόμη θέλω να σου χρωστώ
μη φύγω απ' τον κόσμο μη σε προδώσω
χωρίς ένα φιλί σου ούτε ένα ευχαριστώ.

Στη σκέψη μου μαζί παντού σε κουβαλάω
στο όνειρό σου δίπλα είμαι σε ακολουθώ
πριν τα μάτια σου ανοίξεις γλυκά σε φιλάω
το μυστικό μου σου λέω πως τρελά σε ποθώ.

Η αγάπη μας θα αγγίξει ουρανό._


Το ξέσπασμα του έρωτα

Προσπαθώ απόψε πάλι
να γεμίσω τις στιγμές μου
με του πάθους μας το χάδι
και του έρωτα φωνές μου.



Με εικόνες του μυαλού μου
πιο κοντά θε’ να σε φέρω
δίπλα μου να σ’ αισθανθώ
άλλο πια μην υποφέρω.

Να ζεστάνεις την καρδιά μου
μ' ένα άγγιγμα δικό σου
το κορμί μου να σκεπάσεις
χάρισμά σου, παραδώσου.

Κάθε μια αίσθηση που νιώθω
από εσένα πια γεννιέται
αν αργείς γίνεται πόνος
σώμα που παραπονιέται.

Και σε θέλω σε ζητάω
να 'ρθεις σε παρακαλάω
κοφτές ανάσες, σε φωνάζω
ζαλίζομαι, παραμιλάω.

 «Έρωτά μου αγιάτρευτη πληγή
είσαι ότι πιο ωραίο έχει συμβεί
είσαι η πιο όμορφη αλήθεια

έγινες στο όνειρο συνήθεια»




Σελ.56-66