σελ.30-38



Της αγάπης μας χάδια

Ένα μεγάλο φιλί σ' ένα μικρό γράμμα
ένα μεγάλο ταξίδι σ' ένα μικρό όνειρο.
Ένας μεγάλος πόνος σε μία μικρή αλήθεια
κάθε μέρα σ' αγαπάω πιο πολύ.

Λόγια κομμάτια μικρά τα νοήματα
μεγάλης αγάπης στης γης τα βήματα.
Πολλά τα δάκρυα σ' άδειες σελίδες
σ' ερωτεύτηκα τρελά όταν με είδες.

Έλα να χτίσουμε ξανά τον ουρανό
να σχεδιάσουμε καινούργιους δρόμους.
Έλα να γράψουμε στους τοίχους σ' αγαπώ
να σου πω λόγια που δε σου ‘πα ακόμη.

Κλέβω μια νότα από τους ήχους
δυο πινελιές απ' το φεγγάρι.
Λίγο μαύρο χρώμα απ' τη νύχτα
των σκιών μας ζωγραφίζω την πλάνη.

Πάλι με ξύπνησες γλυκά χαράματα
ακόμη κι ο ουρανός ήταν σκοτεινός.
Στην πόρτα της ζωής μαζί σου στάθηκα
την έκσταση να δούμε σαν ήλιος φωτεινός.

Στου έρωτα το ηφαίστειο καυτή αίσθησης λάβα
σκέψεις λάγνες καήκανε, σώματα παρασυρθήκανε
στους ουρανούς βρεθήκαμε
απ' της αγάπης χάδια.





Μην κουραστείς να μ' αγαπάς


Μια ανάσα ζωής
μια πινελιά ακόμη με χρώματα τ' ουρανού
άλλαξες ζωγραφίζοντας την ατμόσφαιρα σε βλέπω
ανασαίνεις το λογισμό μου.

Τρία μικρά τριαντάφυλλα
αφήνω ένα στην ευγενική σου ψυχή
το άλλο στην τρυφερή σου ματιά αυτό που μένει
ακούμπησέ το στο μέρος της καρδιάς σου
να σου θυμίζει πως θα είμαι εκεί παντοτινά
δικιά σου.

Μην κουραστείς
να μ' αγαπάς μείνε εδώ μαζί μου
ήρθες γλυκά αποτύπωσες τα χνάρια της ζωή μου.
Με παρέσυρε η ομορφιά σου στο παραμύθι
όπου διάβαζα μικρή είδα να ξετυλίγεται
το νόημά του και ήρωες εμείς.

Ατελείωτη αγάπη
σου χρωστώ το πιο μεγάλο σ' αγαπώ μου
αυτό που φτάνει εκεί ψηλά κι αγγίζει στο θεό μου.
Όλα σου είναι ένα δώρο κι αν ξημερώσει
μη φύγεις πάλι μείνε κοντά μου
κι όπου μας βγάλει.

Μαζί σου θα 'μαι
όσο αντέξουμε θα το παλέψουμε
αν και η δική μου καρδιά σου έχει απαντήσει.
Αν μου έμενε μια στιγμή ζωής να διαλέξω ανάμεσα
απ' τη ζωή τ' ονείρου, ξέρεις τι θα επιλέξω.

Το νέκταρ που κρύβουν
τα λόγια σου που σημαδεύουν το κορμί μου
και διηγούνται διαδρομές περιόδου
της ζωής μου.

Μακριά με ταξιδεύεις
με μάγεψες μαζί με παίρνεις
σε όμορφους κήπους παραδείσου με εικόνες
που σε πάνε κατευθείαν στην άλλη άκρη της ζωής
εκεί και δε γυρίζεις πίσω.

Με καθηλώνεις
κάθε φορά μη σταματάς σαν μου μιλάς
είναι απίστευτα τα ταξίδια ονείρου πλάι μου
σαν περπατάς.

Θεέ μου κοίτα
από ψηλά όλα μιλάνε στη δική μας την καρδιά
το μεγαλείο της αγάπης σου κρύβεται
στις λέξεις του βαθιά.

Κι αυτός ο πόνος
της αγάπης είναι πάντα ο πιο γλυκός.
Ποιός τυφλός δε θέλει το φως του ποιός δε θέλει
να 'χει οδηγό, να σε τυφλώνει η ομορφιά της αγάπης
κι ας μένει στο σκοτάδι μοναχός.

Κι αν το χρόνο μου
σταμάτησε κι αν προσπαθώ πάλι να ξεκινήσω
τους δείχτες που κόλλησαν εκεί, παλιά
ζωή να ξαναρχίσω.

Από εκεί
που 'χαμε μείνει μία νύχτα πριν ξυπνήσει
ο χειμώνας την άνοιξή του στα βλέφαρά μας
λίγο πριν από τη δύση.

Μάταιο πια
δε με υπακούει αρρώστια μου έγινε στο αίμα
και τον ακολουθώ πιστά αυτή η ευχή ας βγει
και τέρμα.

Υπάρχουν άγγελοι
γύρω μας πάντα το πίστευα αυτό
με προστατεύει, μ’ αγαπάει δίπλα μου ακοίμητος φρουρός.
Πήρε για μένα ανθρώπινη μορφή έγινε η τελειότερη στιγμή
τα λόγια του δίνουν πνοή μια ήλιου
αθάνατη πηγή.

Γλυκά φιλιά
θε να σου δώσω τα χείλη αυτά δε θα προδώσω
ζωής οξυγόνο θα σου δίνω τα λόγια απ' τα χείλη θα πίνω.
Να νιώσεις κι εσύ τη θεία μελωδία ζωή μου γλυκιά
και πόνου λατρεία στο δικό μας
υπέροχο φως.

Θα κλέψω
τα λόγια σου και δε με νοιάζει
θα τα κλειδώσω μες στην καρδιά μου
κι αν η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας σαν ποινή με δικάσει
ας μείνω την υπόλοιπη ζωή μου
ισόβια στα δεσμά σου._



Όταν ο ποιητής ονειρεύεται


Ζει την κάθε του λέξη, άρα υπάρχει..

Βρίσκει το κλειδί του μυστηρίου στα χέρια του
του καλοκαιριού το θαύμα στην αγκαλιά του.
Της Κυριακής το απόγευμα στο θλιμμένο δειλινό.
Μια μοναδική πρόταση βραδιάς του φεγγαριού.

Ένα παραμύθι μικρό που έχει στην καρδιά του
έναν αγγελιοφόρο ως δώρο του θεού.
Μια συνεύρεση που αγγίζει την αλήθεια της ψυχής του
της αγάπης την αλφάβητο και τα ερωτοπαίγνιά της.

Σε μια παράσταση που ενώνει την αρετή που ξεχωρίζει
για τη δημιουργία της ποίησης και το πάθος
ζωγραφίζοντας της γης μας το πρόσωπο
με όλο της το βάθος.

Καλές είναι οι αγάπες τα λουλούδια τα φιλιά
καλές οι αγκαλιές, μα υπάρχουν κι εξαιρέσεις
κάποιες συνήθειες που 'χεις κι ονειρεύεσαι, πετάς
στων λέξεων τη δύναμη μπορείς να βασιλεύσεις.

Ο πόνος ως τεράστιος κι αμείλικτος εχθρός
σε μια θερμή περίοδο της εποχής γυρεύει
να δώσει θεραπεία στις καρδιές μας
υπό το φως του αυγερινού να δραπετεύσεις.

Το καλοκαίρι ήρθε είναι εδώ που λαχταρώ
τέτοια εποχή το λευκό έχει την τιμητική του
στην πνευματική κληρονομιά που τόσο αγαπώ
στο σχολείο της σοφής ζωής, στη λογική του.

Στο συναισθηματικό θησαυρό που κρύβεται
στη μοναδική λεπτότητα της έκφρασής μας
στην εξιστόρηση και τις φιλοδοξίες της ζωής
και την αφήγηση στη γλώσσα τη δική μας.

Στα όνειρα που ζητιανεύουν προοπτικές
στους ορίζοντες στις πανύψηλες κορυφές.
Στα φωτεινά μας ίχνη, στις σκιές πληθωρισμού
με αυτόν τον τρόπο μπορεί να τον αγγίξει
και θα τον κατακτήσει.

Αφιερωμένο στα μάτια της ψυχής μας
που' ναι αληθινά κομμάτια ζωής βγαλμένα
από την πραγματικότητα ρομαντισμού και πίστης
σε μια μυθική σκονισμένη βιβλιοθήκη ξεχασμένα.

Με τη φωνή της λυρικής και τη φιλοσοφία
ο ρεμβασμός κι η αίσθηση του ποιητή
μας κρατούν σε ισορροπία.

Έσπασαν τα καλούπια, μπορεί να χάσαμε τη ρίμα
μα τ’ όνειρο συνεχίζεται γίνεται παντοδύναμο
στης ζωής τη γοητεία._


«Τελικά υπάρχουν πολλοί
που περιπλανώνται
στην αιώνια αναζήτηση του ονείρου.
Χαίρομαι που δεν είμαι μόνη
στα ταξίδια αυτά»



Υπάρχεις

Ζωή είναι να ζεις, ν' αναπνέεις.
Τι είναι ζωή, ακριβώς δε γνωρίζω
μα ξέρω καλά ότι μας παρουσιάζεται με δύο μορφές της
την πραγματική και την ψυχική.

      «Πραγματικότητα»

Έννοια φιλοσοφική, ορίζεται στα γεγονότα.
Εμείς οι άνθρωποι παίρνουμε από τον εξωτερικό κόσμο
ερεθίσματα και διεγείρουμε τις αισθήσεις μας.
Έχουμε τη νόηση ως ανώτερη λειτουργία κι όσα γίνονται
μέσα στο μυαλό μας
την επίδραση ή την αλληλεπίδραση.

   «Έλξη ή ελκτική δύναμη»

Τη φαντασία μας ως πνευματική ικανότητα που μας δίνει
τις δυνατότητες να δημιουργούμε νοητικές παραστάσεις
με εικόνες και λόγια.
Μια διανοητική σύλληψη που μας βοηθά στην καλλιτεχνική
δημιουργία της προόδου, έχουν γραφτεί τόσο πολλά τόσες και τόσες θεωρίες.

      «Ζωή: Ψυχή και σώμα»

Η ζωή δε σταματά αλλά συνεχίζεται πέρα από κάθε
ανθρώπινη φαντασία με μια συμπεριφορά που γράφει
μέσα μας με ανεξίτηλο τρόπο τη διαιώνισή μας.
Κάπως έτσι περιγράφω το νόημα της ζωής
κάπως έτσι είναι η γέννηση της ζωής των ποιημάτων.

Δίχως τον ήλιο δε θα υπήρχε άλλο ζωή
χωρίς εσένα δε θα υπάρχει εδώ το αύριο.
Δίχως φαντασία δεν μπορεί πια να ζει η λογική
χωρίς τη μορφή σου ότι ζω είναι πλέον παράλογο.

Ως ανήσυχο πνεύμα που ο νους μου μπορεί να σε συλλάβει
θα υπήρχε κόσμος αν δεν είχαν εσένα παλμό για να λάβει;
Όχι αυτόνομες άλλες ουσίες με μικρές παραλλαγές
λογική έννοια θα είχαν αν στη ζωή μου υπήρχες στο χθες.

Όταν είναι δυνατή η επιθυμία, πάθος μου μπορείς να δραπετεύεις, να απολαύσεις κάτι άγνωστο μέχρι τώρα
για μια στιγμή γυρεύεις.
Στην έλλειψη ικανοποίησης, στην προσφορά των αγαθών
η ανάγκη μου γίνεται κίνητρο για σένα που αγαπώ.

Το ποίημα μου συνεχίζεται σε χορικά μέρη των δραμάτων
κι ο λογισμός μου απομακρύνθηκε σε στίχους οραμάτων.
Στην ευπάθεια του λόγου μου στη λεπτότητα των αισθημάτων
παίρνεις κάθε θλίψης πόνο ψυχικό σωματικής αδυναμίας άλγος.

Καθορίζομαι στην τύχη, μπλέκομαι σε καταστάσεις ενοχής
βυθίζομαι σε σκέψεις μου, στη δύναμη που δίνουν της ζωής.

«Στην απελευθέρωση των κρυφών μου επιθυμιών
άριστος είσαι στα όνειρα που ζω το ευεργετικό μου.
Στις διάφορες φάσεις του ονείρου σαν οπτασία
δε σ' αλλάζω με πραγματική ζωής στιγμή καμία»




Ραντεβού στα όνειρά μας

Τέσσερις ανέμους
στο παραθύρι στέκομαι να δω.
Κοιτώντας ψηλά τον ουρανό πίσω από το φεγγάρι
ανήσυχο πλάσμα της γης όταν σε σκέφτομαι
τρέχουν οι λέξεις γίνονται ποτάμι.

Ερωτά μου η ματιά σου, μόνο ποίημα δε θα βγει
είναι απλό μα πίστεψέ το είναι μόνο στην αρχή.

Μες στην καρδιά είσαι φωτιά, αίσθηση πρωτόγνωρη αγαπημένη
είναι στιγμές που θέλω να σε βρω σε ψάχνω παντού
αναζητώ τη μυρωδιά σου
σαν μεθυσμένη.

Να πιούμε κρασί στο ίδιο ποτήρι, φιλί ατέλειωτο
στου έρωτα τα χείλη
πέτα τα όλα ξέχνα τα και πάμε, μονάχοι να βρεθούμε εμείς
στην άλλη άκρη της ζωής κοιτάμε.
Να κρατάς τα δυο μου χέρια στον μικρό παράδεισό μας
το κορμί μου στο κορμί σου κι ότι θες θα 'ναι δικό μας.

Στου έρωτα αποχρώσεις να σε ζωγραφίσω.
με της αγάπης μου το χάδι
κάθε πληγή να σβήσω._